Rehabilitacja po udarze jest obowiązkową i niezwykle istotną częścią postępowania terapeutycznego, dzięki której pacjenci mogą osiągnąć poprawę funkcjonowania oraz uzyskać potrzebna im niezależność. Powinna być rozpoczęta w jak najszybszym czasie, już w szpitalu, gdyż nierzadko rehabilitacja pozwala powrócić do pełnej sprawności sprzed udaru. Wcześnie rozpoczęta daje najlepsze efekty i szanse na przywrócenie sprawności w jak największym stopniu. Istotna jest także systematyczność ćwiczeń i stopniowanie poziomu trudności. W procesie powrotu do zdrowia niezwykle istotną rolę odgrywa również rodzina chorego, która powinna nauczyć się, jak rozmawiać z osobą po udarze w taki sposób, by wspierać terapię, oraz wiedzieć, jakich efektów leczenia można się spodziewać. Najważniejszy jest jednak aktywny udział rehabilitowanego, dlatego należy go umiejętnie motywować do dalszych działań oraz uświadamiać i celebrować nawet najmniejsze postępy.

Skutki udaru: afazja i dyzartria

Jednym ze skutków udaru jest utrata lub częściowa utrata mowy nazywana afazją lub dyzartrią. Afazja to zaburzenie mowy, które powstały w wyniku uszkodzenia mózgu, głównie struktur korowych lub podkorowych półkuli dominującej dla mowy. U osób praworęcznych półkulą dominującą jest półkula lewa. Natomiast u osób leworęcznych dominacja półkulowa może być różna. W przypadku mowy dyzartrycznej chory nie jest pozbawiony myślenia i programowania mowy. Deficyt dotyczy tylko samej artykulacji i krótszej fazy wydechu. Mowa jest bełkotliwa, niezrozumiała, a oddech skrócony. Pacjent z dyzartrią często krztusi się przy przyjmowaniu pokarmów, a w szczególności podczas picia napojów.

W skrócie można ująć, że afazja jest zaburzeniem ośrodków decyzyjnych (kora mózgu), dyzartria zaś  wykonawczych (nerwy obwodowe, mięśnie). Obydwa zaburzenia należy poddać rehabilitacji, ponieważ porozumiewanie się z innymi jest podstawą relacji międzyludzkich. Pomaga w utrzymaniu więzi społecznych i okazywaniu uczuć. Jest kluczem do samodzielności i do aktywnego uczestniczenia w życiu rodzinnym i społecznym. Nagła utrata możliwości sprawnego komunikowania się z otoczeniem jest dla pacjenta traumatycznym doświadczeniem, dlatego w pierwszym okresie po epizodzie udarowym ważne jest zapewnienie mu poczucia bezpieczeństwa oraz przygotowanie do terapii. Dlatego niezwykle istotne jest aby razem z rehabilitacją ciała rozpocząć rehabilitację logopedyczną/neurologopedyczną w jak najszybszym czasie. 

Rehabilitacja mowy po udarze polega w pierwszej kolejności na rozpoznaniu zakresu upośledzenia mowy. W tym celu konieczna jest dokładna obserwacja chorego oraz podejmowanie prób nawiązania z nim kontaktu. Już na etapie wypisu ze szpitala wiemy z jakim rodzajem uszkodzenia mowy mamy do czynienia.  Należy kontynuować proces rehabilitacji w poradni logopedycznej podjętej przez logopedę/neurologopedę wraz z ćwiczeniami wykonywanymi w domu.

Od czego zacząć, czyli diagnoza neurologopedyczna

Podczas pierwszej sesji nasz neurologopeda przeprowadza wywiad i diagnozę stanu pacjenta. Jest to konieczne, aby dobrać i uzyskać jak najlepsze i najszybsze efekty rehabilitacji.

Więcej o naszych specjalistach na: Logopeda / Neurologopeda Kutno.